سیلندر و مارپیچ ( سیلندر و ماردون ) بازیافت و تولید گرانول

سیلندر و مارپیچ ( سیلندر و ماردون ) بازیافت و تولید گرانول

امروزه در عمل روش­های بازيافت به دو نوع اصلی دسته بندی می شوند:

الف) فرايندهای شيميايی
ـ پيروليز
ـ آبكافت

ب) فرايندهای مكانيكی
ـ گرانولسازی
ـچگال سازی
ـانباشته سازی
ـ فرايندهای گرمايی
ـ اكستروژن

بازیافت به روش گرانول سازی

در شکل زیر با طراحی خوب، كل فرايند بايد كاملا دقيق و با مراحل مستقل تعريف شود. طرح واره­ای از خط بازيافت ضايعات فيلم و الياف را نشان می دهد. مواد به شكل خوراك وارد می شوند از يك فلزياب عبور می كنند و به سمت گرانول ساز می روند. بالا برنده بادی مواد خرد شده را به سيلو می برد. هوای بالابر از ميان فيلتر يا يك چرخانه عبور كرده و خارج می شود خوراك دهنده كرامر به طور مستقيم مواد پاكيزه را از سيلو يا مواد آلوده را پس از ماشين شستوشو دريافت می كند. يك جدا كننده فلز ميان سيلو و خوراكدهنده كرامر وجود دارد زائدات پرزدار فيلم های بريده شده به كمك كرامر متراكم شده و با نيرو به داخل پيچ فرستاده میشوند، اكسترودر مواد را مذاب، همگن و در صورت نياز گازگيری كرده و مواد را به سمت  اسکرین چنجر توری منتقل می كند. اسکرین چنجر یا تعويض كننده توری، مواد آلوده را از مذاب جدا می كند. سنسور اندازه گيری فشار ،زمان تعويض توری را مشخص می كند. سنسور اندازه گيری دما دمای مذاب را اندازه گيری می­كند. پس از اسکرین چنجر مذاب از ميان توری دای با سوراخ­های با شکل خطی يا دايرهای تو در تو عبور کرده و به روش های گونگونی بسته به نوع مواد به گرانول تبدیل می شود .

اصول كلی بازيافت ضايعات پلاستيك به كمك اكستروژن: (1) تسمه نقاله، (2) فلزياب، (3) گرانولساز، (4) بالا برنده بادی، (5)سيلو، (6 ) فيلتر خروجی، (7) بخش شستوشو، (8) سيلو، (9) جداكننده فلز، (10) خوراك دهنده كرامر، (11) اكسترودر، (12) حسگر دمای مذاب، (13) حسگر فشار مذاب، (14) تعويض كننده توری (اسکرین چنجر)، (15) دای گرانول ساز، (16) گرانول ساز خنك شونده با آب یا هوا ، (17) محفظه آب با پمپ برای گردش آب (در صورت بهره گیری از سیستم هواخنک پمپ هوا )، (18) خشك كن چرخشی، (19) توری دانه بندی، (20) دمنده برای انتقال گرانول­ها، (21) سيلوی گرانول و (22) توزين و بسته بندی

مراحل فرايند در خط بازيافت شامل مراحل زير است:

-آسياب كردن
-انتقال
-ذخيره
-متراكم سازی

-گرانول سازی

ـ جداسازی فلزات
ـ ذوب شدن و همگن سازی
ـ گازگيری
ـ فيلتركردن مذاب

– شست و شو.

مذاب كردن، همگن سازی و گازگيری مراحلی از فرايند هستند كه در عمل در يك زمان اتفاق می افتند. در اينجا منظور از «مذاب كردن» تبديل جامدی گرمانرم همانند پرک یا هر پلیمر قابل بازیافت دیگر زير فشار و دما از حالت جامد به حالت مذاب است. همگن سازی عبارت از درهم آميختگی كامل يك يا چند ماده برای رسيدن به فازی پيوسته و توزيع دمايی يكسان است. مراحل فرايند بايد با توجه به اين واقعيت بررسی شود كه مواد بازيافتی به وسيله تاريخچه گرمايی و اكسايش تغيير يافته اند و در واقع مخلوطی از مواد با شاخص های جريان مذاب، نرم كننده­ها، پركننده­ها و انواع پليمرهای متفاوت هستند.

برای سادگی فرايند و دستيابی به اهداف استاندارد و ظرفيت متوسط خروجی، اكسترودرهای تك پيچی مناسب هستند. برای سرعت خروجی های بيشتر و كاربردهای پيشرفته تر اغلب به اكسترودری دوپيچی نياز است. اگر به تغيير در خاصيت ماده نياز باشد (به طور مثال با افزايش پركننده، تقويت كننده يا آميزه سازی) به پيچه ای ويژه اختلاط كه نياز است به آنها خمير ساز گفته می شود. تفاوت های اساسی سامانه های مختلف در موارد زير است:  رفتار خوراك دهی و انتقال مواد، مقدار نيروی برش،  بازده اختلاط و همگن سازی و  توزيع زمان اقامت.

یکی از مهم ترین مولفه ها در بازیافت پلاستیک ها ، خوراک دهی است . در بازیافت توده هایی با چگالی کم به علت عدم حرکت مواد از قیف به داخل سیلندر و مارپیچ از روش های گوناگون استفاده می گردد . یکی از این روش ها کندرسازی ویا فیتیله کردن مواد است . در این روش با استفاده از مقداری حرارت و اعمال سایش به مواد به اصطلاح پرک ، تعدادی از پرک ها به یکدیگر چسبیده و وزن پیدا می کنند  وبه راحتی در قیف به پایین حرکت می کنند . راه حل دیگر این است که از فیدرهای کرامر در قیف استفاده می شود که در آن با استفاده از یک مارپیچ مخروطی  و چرخش آن درون قیف مواد را به داخل اکسترودر وارد می کنند . یکی دیگر از روش های افزایش تولید برای بازیافت پرک استفاده از مارپیچ کیکال است که در آن با افزایش حجم خوراک پذیری در قسمت feeding تولید را افزایش می دهند.

گازگيری برای اكثر مواد بازيافت شده پلی اولفينی غيرضروری است، ولی برای پليمرهای نم گير مانند PA و PET ضروری است. فرايند گازگيری شامل مراحل زير است:

ـ تبخير آنی

ـ فرايند زمانبر نفوذ در جهت عمق كانال

. فرايند نفوذ اغلب كامل نيست، زيرا زمان اقامت در ناحيه گازگیری نسبتا كوتاه است. در طراحی، برای گازگيری مناسب اهداف زير دنبال میشود:

 ـ زمان اقامت طولانی،

ـ دمای زياد،

ـ افزايش تغييرشكل برشی به وسیله های دندانه هایی برروی مارپیچ

اضافه کردن یک نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد